O mnie

Dorota studiowała na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie w 2006 roku uzyskała stopień licencjata Filologii Romańskiej. Studia te dały jej umiejętność opowiadania historii.

​

Jeszcze w trakcie studiów, Dorota grała i koncertowała z kubańskim zespołem Omni Con Ire, łącząc naukę z grą na instrumencie. Po ukończeniu studiów zdecydowała, że będzie podążać za swoją pasją do jazzu i wstąpiła do Conservatorium van Amsterdam, gdzie poznała muzykę Ralpha Petersona. Jego charyzma i ogromna wiedza prosto z kolebki jazzu zainspirowała ją do przeprowadzki do Groningen w Holandii, aby studiować pod jego okiem. Peterson wkrótce stał się jej muzycznym i życiowym mentorem. Tygodniowa wycieczka do Nowego Jorku zaowocowała dołączeniem przez Dorotę do programu wymiany na Long Island University, a później przeniosła się do The New School for Jazz and Contemporary Music, gdzie w 2012 roku zdobyła wykształcenie jazzowe ze specjalizacją w grze na perkusji.

 

Zainteresowanie Doroty sprawami międzynarodowymi skłoniło ją do kontynuowania studiów magisterskich w zakresie stosunków międzynarodowych, które zdobyła w 2015 roku w Colin Powell School for Civic and Global Leadership w Nowym Jorku. Jeszcze w trakcie nauki odbyła staż w Sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych (misje pokojowe w Afryce Zachodniej) i nadal łączy muzykę z pracą na rzecz poprawy jakości powietrza na świecie dla organizacji Air Quality Asia. W 2016 roku założyła także własny program edukacyjny w Polsce, stając się dyrektorem artystycznym międzynarodowych warsztatów New York Jazz Masters.

 

W trakcie studiów Piotrowska zdobywała cenne doświadczenie sceniczne. Podczas pobytu w Amsterdamie koncertowała ze światowej sławy trębaczką Saskią Laroo; była także uczennicą perkusisty Nasheeta Waitsa, którego wiara w jej talent zainspirowała ją do poświęcenia się karierze jazzowej i poszukiwania możliwości nauki w USA. Od chwili, gdy w 2010 roku przyjechała do Nowego Jorku, Piotrowska grała w Carnegie Hall z kompozytorem klasycznym Bobem Chilcottem, a także w Avery Fisher Hall Lincoln Center u boku kompozytora klasycznego Willa Todda i pod dyrekcją słynnej Eleny Sharkovej. Występowała również z takimi sławami jazzu, jak George Garzone, Jeremy Pelt, Lonnie Plaxico, Rory Stuart, Sam Newsome, Stacy Dilliard, Mike Rodriguez, Dave Binney, Jonathan Creyford, Lafayette Harris, Benito Gonzales, Anthony Wonsey, Eric Wyatt, Greg Lewis, Carlo De Rosa, Joe Sanders i The Curtis Brothers. Brała również udział w klinikach prowadzonych przez Jeremy’ego Pelta, kolejnego z jej mentorów, a także wystąpiła w Iridium, Smalls, Zinc Bar i słynnym Lenox Lounge w Harlemie.

         

W 2015 roku Dorota nawiązała współpracę z polską legendą muzyki soulowej Ewą Urygą. W 2019 zespół wraz z Zaccaiem i Luques'em Curtis nagrał koncert na żywo, który został wydany rok później pod tytułem "Mahalia Jackson in Memoriam" . Od tego czasu zagrali m.in. na Komeda Jazz Festival, Jazz Od Nowa Festival, w Filharmonii Kaliskiej i Śląskiej.

         

W styczniu 2018 roku Dorota przeniosła się na stałe do Polski. Kilka miesięcy później rozpoczęła współpracę z duńską wokalistką Cæcilie Norby i European Sisters in Jazz. W czerwcu 2018 roku zespół  złożony z samych kobiet w składzie Cæcilie Norby - wokal, Nicole Johänntgen - saksofon, Hildegøn Oiseth - trąbka, Rita Marcotulli - fortepian, Lise Wulf - kontrabas i gościnnie Marylin Mazur - instrumenty perkusyjne, nagrał płytę zatytułowaną "Sisters in Jazz" dla niemieckiej wytwórni ACT. Producentem płyty jest Siggi Loch. Album został wydany w styczniu 2019 roku.
         

Muzyka Doroty jest wyrazem jej życiowych doświadczeń. Jej rodzice są lekarzami, ale ona wybrała dla siebie drogę muzyka. Jak twierdzi artystka, muzyka również leczy ludzi. Częściowo dorastała na wsi, otoczona muzyką ludową. Jej pierwsza nauczycielka francuskiego zapoznała ją z piosenką francuską: „wiele zawdzięczam Pani Kujawiakowskiej, która nauczyła mnie marzyć i mieć w sobie pierwiastek szaleńca który wierzy, że marzenia są realne, że mogą się spełnić. Miała 60 lat, ale miała o wiele bardziej otwarty umysł niż ja w wieku lat 16. Zainspirowała mnie do życia po swojemu, a miłość i wsparcie mojej mamy dały mi resztę.” Studia u boku takich mistrzów perkusji, jak Kenny Washington, Ralph Peterson, Gregory Hutchinson i Nasheet Waits pomogły jej odnaleźć nowe ścieżki umożliwiające opowiadanie swojej historii we współpracy z choreografami.